نزدیک به یک سال از نخستین متنِ یادداشت‌هایم در این‌جا می‌گذرد.
یک سالی که برای من پر چالش‌ترین سالِ عمرم تا این لحظه بود.
چیزهای بسیاری آموختم، چیزهای بسیاری تجربه کردم، و چیزهای ارزشمند بسیار زیادی را هم از دست دادم.
و شوربختانه نمی‌توان به عقب بازگشت، یا به طور معجزه‌آسایی چیزها را undo کرد. در نتیجه چاره‌ای جز پذیرفتن چیزهای از دست رفته، و تلاش برای ساختن چیزهایی بهتر نیست.
آموخته‌هایم، تجربه‌هایم، مرا در ساختن چیزهای بهتر یاری خواهند کرد؛ اما بخش‌هایی از دنیای ذهنم ناخالص شده، بخش‌هایی از من چیزی شده است که نباید می‌شد. ولی خواه ناخواه، اکنون من همینم.
این نوشته، برگه‌ی پایانی این دفترچه‌ی یادداشت است. همین‌جا می‌ماند و آرام آرام لابه‌لای خاکسترهای سالی که گذشت مدفون می‌شود.
خدانگهدار.